هفته ی سی و هشتم

هر بارداری ۴۰ هفته است و معمولا تا ۴۱ هفته هم مهلت می دهند. شمارش مع است انگار، امروز وارد هفته ی سی و هشت شدم. هفته ی پیش چند شب در میان خواب زایمان می دیدم، خواب خونریزی،  پاره شدن کیسه ی آب. دیروز معاینه ی لگنی شدم و سرویکسم آنقدر نرم نبود که زمانش رسیده باشد، نفس راحتی کشیدم، کارهای ناتمام زیادی دارم، یا اینطور فکر می کنم، نمی دانم، اما کمی مهلت می خواهم، در عین حال دردهای کشاله ی ران با پیاده روی و فشار سر بچه برای پائین آمدن شکم بیشتر و بیشتر می شود. ورزش های زیادی با توپ و بی توپ برای آماذگی لگن باید انجام بدهم، جز بالش بارداری همدمی برای خوابم نیست. مادربزرگ و پدربزرگ ها برای دیدنش لحظه شماری می کنند و من و پدرش بهت زده، خوشحال و به ندرت ترسیده ایم.  به هر حال این اولین تجربه ی خلق ماست، هنوز باورم نمی شود یک کارخانه ی تولید مثل به آن عظمت  و دقت در شکم من باشد، زیباست، اگر یک مرتد بودم با حامله شدن به خداوند کاملا ایمان می آوردم. چقدر جهان ما فوق العاده خلق شده، بدون حتی ذره ای اشتباه، دقیق و مبهوت کننده و زیبا. 

بفرما بچه ام را بیدار کردید، که اش شروع شد توی شکمم، روزهای آخر سالی بهاری تان قشنگ